در ادامه مطلب با معرفی هشت رخداد علمی الهام گرفته از داستانهای تخیلی همراه ما باشید.
برخی از پرندگان نغمه خوان میتوانند با سرعتی که قبلا غیر ممکن تصور میشد یعنی یک صدم یک چشم به هم زدن انسان،ماهیچه ی صوتی خود را منقبض و آزاد کنند.
تحقیقات جدید نشان میدهد دو نوع پرنده ی نغمه خوان،لحن خود را با ماهیچه هایی اَبَر سریع به وجود می آورند که این کار مشابه ی شیوه ای است که مارهای زنگی ، برخی از گونه های ماهی و کبوتر طوقی به کار میبرند.
سار اروپایی که در سراسر اروپا و آسیا و شمال آمریکا یافت میشوند و فنچ گورخری که در استرالیا و اندونزی زندگی میکنند،با سریع ترین انقباض ماهیچه های هنجره که تا کنون تشریح شده است،آوازشان را کنترل میکنند.
هر چند آن ها فقط دو نوع پرنده
ی نغمه خوان را آزمایش کرده اند اما به احتمال زیاد همه ی پرندگانآواز خوان این ماهیچه را دارند.
به گزارش
خبرگزاری مهر، این سحابی سیاره نمای بی نظیر، درون خوشه باز ستاره ای NGC 2818A قرار گرفته است که هر دوی این دو
مجموعه در فاصله ۱۰ هزار سال نوری از زمین و در صورت فلکی
قطب نما یا Pyxis قرار گرفته اند.
NGC 2818 از جمله معدود سحابی سیاره نمایی است که در میان یک خوشه باز ستاره ای واقع شده است. عمر خوشه های باز
به صورت کلی بسیار محدود بوده و طی صدها میلیون سال از بین می روند. این در حالی
است که ستارگانی که سحابی سیاره نما را تشکیل می دهند معمولا ۵ میارد سال عمر دارند.
بر اساس
همین عوامل وجود چنین ابر سیاره ای در میان خوشه باز ستاره ای امری نادر و کمیاب
به شمار می رود، زیرا عمر ابرها از خوشه ها بیشتر بوده و بعید به نظر می رسد خوشه
ای آنقدر عمر داشته باشد تا بتواند چنین ابری را در خود جای دهد. بررسی ها نشان می
دهد که خوشه باز ستاره ای NGC 2818A در گروه خوشه های باستانی قرار
داشته و بالغ بر یک میارد سال عمر دارد.
سحابی
های سیاره نما از نظر ساختار دارای تنوع بوده که NGC 2818 یکی از پیچیده ترین انواع آن به شمار می رود و تفسیر و بررسی
آن امری بسیار مشکل و پیچیده خواهد بود. با این حال به دلیل قرار گیری در میان خوشه ستاره ای، اختر شناسان موفق به دستیابی به
اطلاعاتی پایه ای مانند وزن و مساحت درباره این ابر سیاره ای شده اند.
ابر
سیاره ای به تدریج و طی ده ها هزار سال کم رنگ و ناپدید شده و هسته داغ ستاره ای
این ابر به تدریج و طی میلیاردها سال رو به سردی گذاشته و به کوتوله سفید تبدیل
خواهد شد. سرنوشتی که خورشید ما نیز در انتها و تا ۵ میلیارد سال دیگر به آن دچار
خواهد شد.
بر اساس
گزارش ساینس دیلی، این تصویر توسط دوربین سیاره ای تلسکوپ هابل به ثبت رسیده است و
رنگهای موجود در این تصویر گروهی از گازهای تابیده شده از این ابر را به نمایش می
گذارد. برای مثال رنگ قرمز نشان دهنده گاز نیتروژن، رنگ سبز نمایانگر گاز هیدروژن
و رنگ آبی نشان دهنده گاز اکسیژن است.